SOWA OPAC : Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna w Kleczewie

66238

Książka

W koszyku

oceń

Autor

Sabała-Zielińska Beata Autor

Forma i typ

Literatura faktu, eseje, publicystyka Książki

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Zaruski, Mariusz (1867-1941) Bachleda, Klemens (1849-1910) Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (TOPR) Ratownictwo jaskiniowe Ratownictwo górskie Wypadki w górach Ratownictwo lawinowe Ratownictwo medyczne Ratownictwo nurkowe Polska Tatry

Gatunek

Reportaż

Ile trwała najdłuższa reanimacja? Jakie szanse na przeżycie ma człowiek w lawinie? Dlaczego akcje jaskiniowe uważane są za jedne z najtrudniejszych? Jaka była najdłuższa wyprawa TOPR? Czy śmigłowiec Sokół przyleci po rannego zawsze i o każdej porze? Jaką rolę w ratowaniu ludzi odgrywają toprowskie psy? Jak dalece ratownicy ryzykują własne życie? Co ich motywuje? Co denerwuje? Jak się szkolą? Co umieją? Ta książka jest pierwszą tego typu pozycją w Polsce. Nikomu do tej pory nie udało się skłonić ratowników do opowieści o trudach ich pracy. O ich sukcesach, porażkach, wątpliwościach oraz bohaterskiej niezłomności. TOPR to hermetyczne środowisko ludzi, którzy "robią swoje", nie bardzo o tym rozprawiając. Bo kto zrozumie ich strach, gdy zaglądają śmierci w oczy? Kto poczuje to brzemię odpowiedzialności za kolegów i ratowanego? Dla kogo te kilka słów: "uroczyście przysięgam pod słowem honoru" będzie życiowym mottem? TOPR to instytucja ze 110-letnią tradycją. Instytucja, którą tworzą ludzie z krwi i kości. Zwyczajni, a jednak - wyjątkowi. Zapraszamy do ich świata. Do historii o życiu, determinacji, bólu, nadziei i cudach.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Kleczew

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 796/799 (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Na okładce: TOPR : Żeby inni mogli żyć.

Recenzje:

Ja niżej podpisany (...) dobrowolnie przyrzekam pod słowem honoru, że póki zdrów jestem, na każde wezwanie Naczelnika lub jego Zastępcy – bez względu na porę roku, dnia i stan pogody – stawię się w oznaczonym miejscu i godzinie odpowiednio na wyprawę zaopatrzony i udam się w góry według marszruty i wskazań Naczelnika lub jego Zastępcy w celu poszukiwań zaginionego i niesienia mu pomocy. (...) Obowiązki swe pełnił będę sumiennie i gorliwie, (...) pamiętając, że od mego postępowania zależnem być może życie ludzkie. W zupełnej świadomości przyjętych na się trudnych obowiązków i na znak dobrej swej woli powyższe przyrzeczenie przez podanie ręki Naczelnikowi potwierdzam.
Jak podało Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe w 2018 roku przeprowadzono w sumie 691 działań, w tym 230 z udziałem śmigłowca, pomocy udzielono 766 osobom, śmierć w Tatrach poniosło 15 osób. Od 1909 roku TOPR wyciągnęło z opałów niejednego śmiałka, któremu Tarty wydały się być łatwym zadaniem.
Po książkę TOPR. Żeby inni mogli przeżyć sięgnęłam z ciekawości i nie żałuję – mnogość rodzajów wypadków i powodów wezwań ratowników jest zadziwiająca, a sama historia TOPR-u bardzo wciągająca. Mimo że lektura czasem przytłacza ilością informacji i smutnymi finałami, to nie można się od niej oderwać. Profesjonalizm polskich ratowników uznawany jest na całym świecie, ich poświęcenie zaś (prawie) nie zna granic.
Autorka poprzez rozmowę z przedstawicielami TOPR-u przechodzi przez najistotniejsze sekcje. Jedna z najciekawszych dla mnie jako osoby bojącej się małych pomieszczeń i pająków była ta o jaskiniach – czytając ten rozdział nieustannie miałam ciarki.
Książkę polecam wszystkim (szczególnie niedoświadczonym turystom), aby móc zobaczyć, że każda nieodpowiedzialność, na którą narażamy się podczas górskich wędrówek, jest niebezpieczna nie tylko dla nas, ale i ratowników, którzy bardzo często ratując innych ryzykują własnym życiem.
W dniu, gdy kończyłam pisać recenzję – 30 stycznia 2019, ratownicy TOPR brali udział w trzech akcjach ratunkowych: udzielili pomocy turystom porwanym przez lawinę, sprowadzili do schroniska turystkę zagubioną w rejonie Żółtego Potoku, a także pomogli parze, która utknęła w stromych, głębokich śniegach schodząc ze Świnicy w kierunku Zawratu – poszkodowany został sprowadzony do schroniska, a jego towarzyszka spędziła noc w jamie śnieżnej z czuwającym przy niej ratownikiem, czekając na odpowiednie warunki dla śmigłowca. Wychodząc kolejnym razem w Tatry cieszmy się, że jest ktoś, kto nie zostawi nas samych nawet w najgorszych tarapatach.
Jolanta Oleksa Biblioteka Kraków